Bahrein
Bahrein, officieel het Koninkrijk Bahrein (Arabisch: Mamlakat al-Bahrayn) is een kleine, dichtbevolkte, voornamelijk islamitische eilandenstaat in de Perzische Golf en de Golf van Bahrein, voor de kust van Saoedi-Arabië. Er wonen ruim 1,2 miljoen mensen (2010)[1], van wie naar schatting 65.000 christenen (2010)[2]. De hoofdstad is Manamah. De officiële taal is Arabisch.
Grootte. De oppervlakte is iets groter dan de Noordoostpolder in Nederland.
Bevolkingssamenstelling. De bevolking is gemengd: Bahreiners (46%), de rest (54%) is van buitenlandse afkomst, voornamelijk Pakistanen, verder Indiërs, Omanieten, Iraniërs en westerlingen (2010).
Naam. De naam Bahrein betekent in het Arabisch “twee zeeën”, zo genoemd naar het vroeger deels zoete en deels zoute zeewater rond de eilanden.
Eiland(en). Het golfstaatje omvat 33 onderling verbonden eilanden. Bahrein is door een brug verbonden met het vasteland van Saoedi-Arabië. Bahrein is grotendeels woestijn.
Bewoning. De mensen wonen merendeels (80%) in steden en bijna allemaal in de verstedelijkte noordelijke helft van het eiland. Het zuidelijk deel is grotendeels onbewoond.
Steden. De drie grootste steden (anno 2001) zijn de hoofdstad Manamah (143.035 inwoners), vervolgens Muharraq (91.307) en Riffa (79.550). In de hoofdstad vormen de allochtonen (niet-bahreiners) een grote meerderheid.
Regering. Bahrein wordt geregeerd door een soennitisch koningshuis, terwijl de meerderheid van de bevolking is sjiitisch is (anno 2020).
Godsdienst
Islam. De Islam is de voornaamste godsdienst. De bevolking is grotendeels (82%) islamitisch, waarvan 60% sjiieten en 40% soennieten. De soennitische moslims, waartoe ook de heersende familie behoort, zijn de meest invloedrijke groep. De sjiieten voelen zich achtergesteld.
Christenen, zo’n 65.000 in getal[3], maken 5% tot 9% van de inwoners uit[4]. De meesten zijn Grieks-Orthodox. Het land is redelijk tolerant voor christenen. Ze zijn vrij om thuis hun geloof uit te oefenen en samen te komen. Er zijn twee christelijke boekwinkels in het land (2010). In Bahrein wonen en werken veel buitenlandse christenen. Bahrein stond op plaats 45 (in 2010) en 47 (in 2009) op de Ranglijst Christenvervolging van Open Doors. Verdrukking van christenen met een moslimachtergond komt vooral vanuit de naaste omgeving, meer dan vanuit de overheid.
In het golfstaatje zijn voorts kleine groepen joden en hindoes. Sinds 1948, toen de staat Israël werd opgericht, is het aantal joden door emigratie teruggelopen. Er waren in het jaar 2007 36 Joden[5]. Er is een Joodse begraafplaats en een synagoge (2007). Ondanks het geringe aantal Joden en de wens van de Joodse leiders om het gebouw een andere bestemming te geven, staat de koning van Bahrein erop dat de synagoge gehandhaafd wordt. De verhouding van de Joden met de bevolking is goed te nemen.
"De vreedzame samenleving met de Bahreinen is een bewijs van de religieuze verdraagzaamheid voorgestaan door Zijne Majesteit de Koning, Hamad bin Isa Al-Khalifa." (Nancy Khedouri, schrijfster van From Our Beginning to Present Day, een boek over de Joden in Bahrein[5])
Buitenlandse betrekkingen
Bahrein heeft een belangrijke economische en financiële positie in de oliewereld.
Het is de thuishaven van de Vijfde Vloot van de Verenigde Staten.
Sinds september 2020 erkent Bahrein de staat Israël niet en onderhoudt er diplomatieke betrekkingen mee.
Bahrein is voor de stichting van een onafhankelijke Palestijnse staat.
Geschiedenis
Bahrein wordt bewoond sinds prehistorische tijden.
In de oudheid was Bahrein een deel van de Dilmun-beschaving. Daarna is Bahrain veroverd door Babylonians en Soemeriërs.
4e eeuw v. Chr.: Nearchus, a generaal in het leger van Alexander de Grote, verkent Bahrein, destijds bekend onder de Griekse naam Tylos.
1e eeuw v. Chr.: De Griekse schrijver Plinus schrijft over de mooie parels van Tylos (Bahrein)
3e /4e eeuw na Chr.: Veel mensen komen tot geloof in Jezus Christus.
630 na Chr.: Volgens Arabische bronnen wonen er Joden in Hajar, de hoofdstad van Bahrein.
640: Mohammed, de stichter van de Islam, schrijft aan de vorst van Bahrain en nodigt hem uit de Islam te aanvaarden.
Bahrein was een van de eerste delen van Arabië dat de Islam aannam. Dit gebeurde op vreedzame wijze. Joden weigerden de Islam te aanvaarden.
1521-1602: Onder Portugees bestuur. Tenslotte worden de Portugezen door de eilandbewoners verdreven. Deze vragen de Perzen om bescherming.
1783: de soennitische familie Al-Khalifa arriveert uit Koeweit en verdrijft de Perzen. De familie grijpt de macht en regeert tot op heden.
1861 – 1971: Onder Brits bestuur, in naam bleef Bahrein onafhankelijk.
1932: Manamah wordt de hoofdstad. In Bahrein wordt olie gevonden.
1948: Vóór de stichting van de staat Israel in 1948 woonden er zo’n 600 Joden in Bahrein[6]. In de jaren ’47 en ’48 ontstaan er anti-Joodse rellen. Huizen van Joden worden in brand gestoken, Joden worden op straat aangevallen en al spoedig beginnen Joden het land te verlaten.
1968: Een overeenkomst komt een einde aan het Britse protectoraat dat bijna een eeuw heeft geduurd.
1971: Op 16 december wordt Bahrein geheel onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk. Na terugtrekking van de Britten verklaart sjeik Isa bin Salman al-Khalifa zich tot emir.
1975: Sjeik Isa bin Salman al-Khalifa grijpt de absolute macht.
1994: Eerste officiële Israëlische delegatie bezoekt Bahrein in september.
1999: Bahrein vestigt diplomatieke betrekkingen met het Vaticaan.
2000: Democratische hervormingen; gekozen parlement met twee kamers.
2001: Voor het eerst mogen vrouwen stemmen. Volkstelling: 650.604 mensen wonen in Bahrein.
2002: In het parlement komt een Jood te zitten.
2004: Vrije handelsovereenkomst met de Verenigde Staten. In ruil hiervoor stemt Bahrein toe niet langer mee te doen met de economischre boycot van Israel.
2008: De koning Hamad Bin Isa Al-Khalifa van Bahrein roept bij en bezoek aan Engeland aldaar wonende Joden van Bahreinse afkomst op zich (opnieuw) in Bahrein te vestigen.
In dat jaar benoemt de koning een vrouw en Jodin Huda Ezra Nonoo tot ambassadeur in de Verenigde Staten, een buitengewoon belangrijke post. Het is de eerste keer dat een jood zo’n hoge politieke functie voor een islamitisch land bekleedt[6].
2010: Volkstelling: 1.234.596 mensen wonen in Bahrein.
2011: de volksopstanden in Tunesië en Egypte inspireren tot demonstraties tegen de regering van Bahrein. De betogers willen meer politieke vrijheid en meer macht voor het parlement. Men is niet uit op de omverwerping van het koningshuis.
Meer informatie
- Christendom in Bahrein (Wikipedia, Engels)
- Christelijke kerken in Bahrein: artikel op TheBahrainPropertySite.com
- Lijst van websites in Bahrein (meest overheid): http://www.census2010.gov.bh/links_en.php
- Demografie van Bahrein (Wikipedia, Engels)
- Betrekkingen met Israël: artikel op Wikipedia (Engels)
Bronnen
- Artikel Bahrein op Wikipedia.nl (2011)
- Artikel Bahrein op OpenDoors.nl (2011)
- Artikel History van het Barheinse Ministerie van Buitenlandse Zaken (2011)
- Nissan Ratzlav-Katz, A Book on the History of Bahraini Jews Debuts in the Gulf State, artikel op IsraelNationalNews.com dd. 7 maart 2007.
Voetnoten
- ↑ Bron: Bahreinse overheid, zie http://www.census2010.gov.bh/news/news_en26.html
- ↑ Bron: Open Doors (2011). www.OpenDoors.nl
- ↑ Volgens Open Doors, 2011.
- ↑ Indien de opgave van Open Doors uit 2010, te weten 65.000 christenen, en de volkstelling van 2010, te weten 1.234.596 genomen wordt, komt men op 5,3%. Andere bronnen hebben 8 of 9%.
- ↑ 5,0 5,1 Nissan Ratzlav-Katz, A Book on the History of Bahraini Jews Debuts in the Gulf State, artikel op IsraelNationalNews.com dd. 7 maart 2007.
- ↑ 6,0 6,1 Afshin Ellian, De de-islamisering van moslimlanden, artikel op Elsevier.nl dd. 1 aug. 2008.