Franciscus van Assisi

Uit Christipedia

Franciscus van Assisi (1181/2 — 1126) stichtte de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders.

De oudst bekende afbeelding van Franciscus van Assisi, een fresco in het klooster van San Benedetto in Subiaco.

Hij wordt ook wel genoemd Franciscus van Assisië of Frans van Assisi(ë), Italiaans Francesco d'Assisi. Zijn eigenlijke naam is Giovanni di Pietro Bernardone.

Zijn jeugd

In 1182 werd Franciscus geboren in Assisi in Ombrië in Italië. Hij was de zoon van de rijke koopman Bernadone en zijn vrouw Pica. Zijn ouders waren christenen, maar waren zozeer aan wereldse zaken gehecht, dat ze zich weinig druk maakten over de godsdienstige vorming van de jonge Franciscus. Zijn vorming bestond voornamelijk uit wereldse vaardigheden en wetenschappen, passend bij een rijkeluis zoontje. Hierdoor werd zijn drang naar weelde en een ongebonden leven versterkt.

Grote verandering

Toen hij echter in aanraking kwam met het uitschot van de samenleving, de armen en uitgestotenen, ontwikkelde er een verandering in zijn hart. Hij werd meer en meer doordrongen van de tijdelijkheid van dit aardse leven en wilde metterdaad zich inzetten voor de behoeftigen. Hij begon aalmoezen te verzamelen en besteedde ook een deel van het vermogen van zijn vader om de armen tegemoet te komen. Vader Bernadone was hier niet onverdeeld blij mee. Hij zag liever dat zijn zoon ging stappen met rijke vrienden in een losbandig leven, dan dat hij zijn bezit verdeelde onder de armen. Gevolg: hij klaagde zijn zoon aan wegens diefstal met als gevolg dat Franciscus voor de rechtbank openlijk afstand deed van zijn erfenis en als een bedelaar het vaderlijk huis verliet.

Franciscaner orde

In die tijd gingen in Italië vele predikers van dwaalleringen rond, die vaak terecht ernstige kritiek leverden op de paus. Franciscus was wars van deze praktijken. Ook hij had kritiek op de kerkleiding, maar hij was nederig, gehoorzaam en onderdanig aan Gods wil. Hij verzamelde een groep toegewijde gelovige jonge mannen om zich heen en predikte eenvoud, naastenliefde en boetvaardigheid. Hij stelde heldere regels op voor de nieuwe orde, die na enige aarzeling door de paus werden bekrachtigd.

Zijn zendingsdrang

Normaal vertoefde hij in een klein klooster in Portiuncula. In zijn ijver om het evangelie te verkondigen wilde hij naar moslimlanden reizen oom ook daar het evangelie te prediken. Pas in 1219 reisde hij, tijdens de 6e kruistocht naar Egypte.

Tien jaar nadat hij zijn orde stichtte bestond het aantal volgelingen van Franciscus al uit ruim 5000 monniken. Naast de broeder orde was ook een vrouwelijke variant ontstaan en voor mensen die hun beroep niet op konden geven om zich volledig toe te wijden richtte hij een derde orde op, die wereldlingen in staat stelden in de geest van de Franciscaner orde te leven.

Franciscus stierf op 3 oktober 1226 op 44 jarige leeftijd in Portiuncula.

Betekenis van Franciscus

De betekenis van Franciscus voor de kerk is niet snel te overschatten. Veel van zijn gedachten en idealen werkten eeuwen lang door in de Rooms Katholieke kerk, maar ook op de latere reformatoren hadden de geschriften van Franciscus een sterke invloed. Zelfs niet gelovigen zien in Franciscus van Assisi een van de grootste figuren uit de wereldgeschiedenis en de Italiaanse letterkunde erkent hem als een van de grootste dichters uit die tijd.