Leviticus 19
Leviticus 19 wordt hieronder samengevat en/of een of meer passages ervan worden becommentarieerd.
| Hoofdstukken samengevat en/of verzen ervan becommentarieerd: ■ Leviticus: 1 · 2 · 3 · 4 · 5 · 6 · 7 · 8 · 9 · 10 · 11 · 12 · 13 · 14 · 15 · 16 · 17 · 18 · 19 · 20 · 21 · 22 · 23 · 24 · 25 · 26 · 27. |
Samenvatting
Verschillende wetten. 1-2 God beveelt Mozes om de Israëlieten te gelasten heilig te zijn, omdat Hij heilig is. 3 En daarom hun ouders te eerbiedigen en Gods sabbatten te onderhouden. 4 Geen afgoden te dienen of te maken. 5-8 Het vlees van het dankoffer niet langer dan twee dagen te eten. 9-10 Van de oogst een rest aan de armen over te laten. 11-18 Niet onrechtvaardig te zijn, ook niemand te haten, maar de naaste lief te hebben als zichzelf. 19 Het ongelijksoortige niet te vermengen. 20-22 Geen geslachtsgemeenschap te hebben met een verzegde slavin en hoe zo'n overtreding te verzoenen. 23-25 Wat de vruchtbomen in de eerste drie jaren voortbrengen te laten hangen en de opbrengst van het vierde jaar aan Jahweh te wijden en de vrucht pas vanaf het vijfde jaar te eten. 26-31 Geen bloed te nuttigen en zich van allerlei afgodische gebruiken, waaronder zelfsnijding en hoererij, ver te houden en Gods sabbatten houden en Zijn heiligdom vrezen. 32-34 De ouden te eren en de vreemdeling lief te hebben, 35-36 Geen onrecht te doen in de rechtspraak en geen onzuivere weegschaal, gewichten of maat gebruiken. 37 Zo alle inzettingen en rechten van Jahweh te onderhouden.
20
20 En wanneer een man, door bijligging ter bezading, bij een vrouw zal gelegen hebben, die een slavin is, voor een [andere] man bestemd, en geenszins gelost is, en haar geen vrijheid is gegeven; die zullen gegeseld worden; zij zullen niet gedood worden; want zij was niet vrij gemaakt.(CP[1])
Het gaat om een vrouw die aan een man is toegezegd, maar nog niet is losgekocht of vrijgelaten. Was ze vrij, dan zou de geslachtsgemeenschap als overspel gelden en daar staat de doodstraf op. Nu zij echter nog slavin is, heeft de man die bij haar gelegen heeft, haar waarde verminderd en aan de toekomstige echtgenoot iets ontroofd. Daardoor heeft de laatste een vordering op de dader.
Tegelijkertijd heeft de ontuchtige man zich schuldig tegenover God gemaakt en moet hij daarom een schuldoffer brengen, zie verzen 21-22.[2]
Bron
Leidsche Vertaling (1914). Tekst van de samenvatting van Lev. is onder wijziging verwerkt op 30 dec. 2022.