Palestijns-Israëlisch conflict

Uit Christipedia

Het Palestijns-Israëlisch conflict is het voortslepend conflict tussen Palestijnse Arabieren en de staat Israël over het door God aan het volk Israël beloofde land. Palestijnse Arabieren vinden dat het land hun is afgepakt, de Joden zien het als hun historisch thuisland. 

Het is een taai en voortslepend conflict, waar ook de wereld zich mee bemoeit. Velen beschouwen het Palestijns-Israëlisch conflict als het kernprobleem in het Midden-Oosten, een conflict dat de hele regio beroert, ja, als een lont in het kruidvat van een derde wereldoorlog. 

De Joden en de Palestijnen zijn het oneens over:

  1. (de voorwaarden voor, hoedanigheden van) een toekomstige staat voor de Palestijnen
  2. de grenzen tussen Israel en de Palestijnse gebieden
  3. de bouw van Joodse nederzettingen in de Palestijnse gebieden
  4. de status van Jeruzalem
  5. de Palestijnse vluchtelingenkwestie

Historische achtergrond (750 v.C. — 2018 n.C.)

De volgende video's bieden historische achtergrondinformatie over het conflict (Engels gesproken). De eerste video handelt over de Israëlieten in de periode 750 v.C. tot 1980 n.C. Het gezichtspunt is de verhouding tot opkomende en ondergaande rijken.


Israel / Palestine - History of the Jews (Part 1), gepubliceerd door Geo History op Youtube.xcom op 14 maart 2018.

De tweede video vertelt de historische achtergrond van het conflict, doorlopend de periode 1917-2018.


Israel / Palestine - Conflict explained on a map (Part 2). Gepubliceerd door Geo History op Youtube.com, 6 april 2018.

Ad 1. Palestijnse staat

De Palestijnen willen een eigen staat en geen Joodse staat. Ze erkennen de Joodse staat Israël niet. De Palestijnse president Abbas - president van een staat die niet bestaat - verklaarde in januari 2014 dat hij Israël niet zal erkennen als Joodse staat. De Palestijnse Hamas streeft zelfs uitdrukkelijk de vernietiging van de Joodse staat na. Uiteindelijk willen Fatah en Hamas, de belangrijkste Palestijnse partijen, heel het land van Israël hebben. 

De wereld, inclusief de Verenigde Staten, Israëls grootste bondgenoot uit de volkeren, eisen dat Israël een Palestijnse staat naast de Joodse staat toelaat (tweestatenoplossing).

Israël staat tot op zekere hoogte Palestijns zelfbestuur toe, maar vreest dat met een vijandiggezinde Palestijnse staat haar eigen nationaal bestaan in gevaar komt. De Israëlische regering staat alleen een Palestijnse staat toe (2009) onder voorwaarden:  

(1) de Palestijnse staat heeft geen eigen militairen noch macht over het luchtruim, kan geen militaire verdragen met andere partijen sluiten en voorkomt het smokkelen van wapens. Israel vreest dat een Palestijnse staat zich anders zal ontpoppen als 'Hamastan', naar de door Hamas geregeerde Gazastrook vanwaar steeds raketten op Israel worden afgevuurd en terreur wordt uitgeoefend. Na de Israëlische evacuatie uit de Gazastrook in 2005 voerden de Palestijnen hun raketaanvallen op Israël op.

(2) de Palestijnen erkennen de Joodse staat, het thuisland voor de Joden. Zonder deze erkenning kan er geen sprake zijn van een 'tweestaten'-oplossing.

In 2003 kwamen Israël en de Palestijnen een ’routekaart’ naar vrede overeen, een plan dat voorziet in de stichting van een Palestijnse staat. Ook in 2007 beloofden de partijen op de conferentie van Annapolis in de Verenigde Staten een tweestatenoplossing na te streven.

Anderen pleiten voor een éénstaat-oplossing: één democratische staat, een bi-nationale staat, waarin de Joden en de Arabieren samenwonen. Dat één enkele staat mogelijk is, zou blijken uit het samenleven van zwarten en blanken in de Verenigde Staten en in Zuid-Afrika, en het samenleven van protestanten en katholieken in Noord-Ierland. De volgende video bevat een Palestijnse bespreking van de éénstaatoplossing: video (Engels, 23 minuten, Youtube, van Aljazeera). Een groot bezwaar dat op deze oplossing drukt is dat met een bi-nationele staat de Joden niet langer een eigen Joodse staat hebben. De Joodse staat is juist gesticht omdat de Joden niet veilig waren in niet-Joodse staten. Door de eeuwen heen zijn ze verdrukt of vervolgd, ook in democratische staten. De enige oplossing voor het 'Joodse vraagstuk' scheen een Joodse staat te zijn.

Ad 2. De grenzen

De grenzen tussen Israël en de Palestijnse gebieden zijn ook een voorwerp van onenigheid. De 'internationale gemeenschap' oefent op Israël druk uit om de grenzen uit 1967, voordat de oorlog uitbrak, goed te keuren. Israël wil echter verdedigbare grenzen hebben. De volgende video van het Jeruzalem Centrum voor Publieke Zaken maakt dit duidelijk: video (Engels gesproken; duur: 5 min 3 sec.; upload 2011)

Ad 3. De Joodse nederzettingen

Israël staat de uitbreiding van bestaande Joodse nederzettingen met nieuwe huizen op de Westelijke Jordaanoever toe. Israël zei in 2009 dat er geen nieuwe nederzettingen zullen worden gebouwd op de Westelijke Jordaanoever. De Palestijnen en de wereld, inclusief de Verenigde Staten, wijzen het nederzettingenbeleid af. 

Bouwplannen Israel stuiten op kritiek

Internationaal is afwijzend gereageerd op de plannen van Israel om honderden extra woningen te bouwen in nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever. De Israelische premier Benjamin Netanyahu staat op het punt groen licht te geven voor de bouw. Na de voltooiing zou de premier overwegen om een bouwstop van enkele maanden in te lassen.

De Palestijnse leider Mahmoud Abbas noemt het voornemen voor de bouw van nieuwe huizen 'onacceptabel'. De Amerikaanse regering en de EU eisen dat Israel alle bouwactiviteiten in de nederzettingen staakt. De VS willen een volledige bouwstop gebruiken om het vredesproces te hervatten, en de Palestijnen hebben dat ook als voorwaarde gesteld.

Namens Nederland heeft minister Maxime Verhagen van Buitenlandse Zaken laten weten de plannen van Israel 'dieptriest' te vinden, en buitengewoon slecht voor de vredesonderhandelingen.

Bron: Radio Nederland Wereldomroep, nieuwsbericht 4 september 2009

De Vierde Conventie van Genève zegt dat een bezettende macht geen enkele van zijn burgers in bezet gebied mag vestigen. De meeste landen, waaronder de bondgenoten van Israël, concluderen dat Israëlische Joden niet rechtmatig op de zogenaamde Westelijke Jordaanoever kunnen wonen. Het is echter twijfelachtig - volgens tal van juristen - of dit artikel van toepassing is op Israël, en wel om verschillende redenen:

• Ten eerste, de Westelijke Jordaanoever was niet het erkende soevereine grondgebied van enige andere natie toen Israël er het gezag overnam.

• Ten tweede, de landstreek maakt deel uit van 'voorouderlijke vaderland' van de Joden en is er zelfs het centrale deel van.

De oorspronkelijke bedoeling van het Israëlisch-Palestijnse vredesproces was niet om de resultaten van de onderhandelingen vooraf te beoordelen, ook niet betreffende de nederzettingen[1].

Ad 4. Jeruzalem

Jeruzalem, de hoofdstad van Israël, willen de Joden behouden als ongedeelde, onder soeverein Israëlisch bestuur verenigde, hoofdstad en religieus centrum van hun land. Joden maken op historische en/of godsdienstige gronden aanspraak op Jeruzalem, met politieke consequenties. Tussen 1948 en 1967 waren Joden uit Oost-Jeruzalem verdreven, maar daarvoor hadden ze er eeuwen gewoond. De Palestijnen eisen Oost-Jeruzalem, inclusief de Oude Stad met de heiligste Joodse plaats (het tempelgebied en de klaagmuur), als hoofdstad op van een begeerde Palestijnse staat. "Er zal geen vrede zijn zonder een Palestijnse hoofdstad in Oost-Jeruzalem", zei de Palestijnse president Abbas in januari 2014. Volgens Israël zouden in een gedeelde stad uitbrekende gevechten verwoestend kunnen zijn voor inwoners, toerisme en heilige plaatsen.

De Tempelberg, door de Palestijnen Haram al-Sharif (= edel heiligdom) genoemd, is een zeer gevoelig onderwerp. Soms wordt door Palestijnen openlijk geloochend dat er ooit een Joodse tempel heeft gestaan. Oude gidsen van Al Haram Al-Sharif (edities 1925 en 1950, uitgegeven door de Opperste Moslimraad) verwezen nog uitdrukkelijk naar de tempel van Salomo, 2 Sam. 24:25 en de ondergrondse stallen van koning Salomo[2]. In de uitgaven van 1954 en 1965 is de verwijzing naar de tempel echter geschrapt. Een moslim verantwoordelijk voor de Al-aqsamoskee zei in oktober 2015 dat er nooit een Joodse tempel op de Haram al-Sharif is geweest. 

Ad 5. De Palestijnse vluchtelingen

Hun aantal. In 1948 vluchtten honderdduizenden Arabieren uit Israël, deels na oproep van Arabische landen, deels gedwongen door Joden. Van hen zijn nog tienduizenden in leven (stand 2018). Palestijnen rekenen ook hun nakomelingen onder de vluchtelingen; dan komt het aantal op miljoenen zielen.

Het Palestijnse vluchtelingenprobleem is een uniek, kunstmatig, om politieke redenen, in stand gehouden probleem; zie de volgende video voor een toelichting.


Why Are There Still Palestinian Refugees?. Youtube.com: PragerU, 2 mei 2016. Duur: 4 min. 22 sec. Over de Joodse en Palestijnse vluchtelingen vanaf 1948.

Palestijnse eis. De Palestijnen eisen dat de Palestijnse vluchtelingen en hun nakomelingen kunnen terugkeren naar het land van Israël.

Standpunt van Israël. Israël zegt dat ze niet mogen terugkeren naar Israël. Er woont in Israël een Arabische minderheid. Als miljoenen Arabieren er in Israël bij zouden komen, dan zou dat het einde betekenen van de Joodse staat. De Joden zouden hun meerderheid verliezen. Of de Palestijnen ook een Joodse minderheid zouden aanvaarden, is nog niet bekend (mei 2009).

Israël zegt dat de vluchtelingen en hun nageslacht bewoners van een Palestijnse staat moeten worden die het resultaat is van een vredesproces, zoals Joden die gevlucht zijn of gedwongen werden te vluchten uit landen in het Midden-Oosten burgers van Israël werden.

In 2011 maakte de Israëlische premier Netayahu in een woord tot de Amerikaanse president Obama duidelijk dat Israël niet wil terugkeren tot de grenzen van 1967, niet de Palestijnse vluchtelingen wil opnemen en niet wil onderhandelen met de Palestijnse terreurorganisatie Hamas:


Video: 8 minuten, Engels, Youtube, mei 2011)

Gazastrook

De inwoners van deze Israëlische plaatsen leven onder gevaar van raketbeschietingen uit de Gazastrook (kaartje van het Israëlische leger, 2018).

De radicaal-islamitische Hamas regeert in de Gazastrook, een smalle kuststrook met 1,8 miljoen inwoners (anno 2017). Hamas erkent het bestaansrecht van Israël niet. In haar manifest zegt Hamas de vernietiging van Israël en in plaats daarvan een islamitische staat na te streven. De partij erkent de akkoorden niet die de Palestijnse Autoriteit met Israël sloot. Hamas is bevriend met Iran. Israël beschouwt Hamas als een terreurbeweging vanwege haar talloze aanslagen op Israëlische doelen.

60% van de stroom die in de Gazastrook verbruikt wordt, wordt geleverd door Israel.

Vanuit Egypte worden wapens de Gaza-strook binnengesmokkeld. Vanuit deze landstrook, waarvan het beheer eerder door Israel is overgedragen aan de Palestijnen, worden telkens raketten op Israel afgevuurd. Wat dit de bevolking van Zuid-Israel aandoet, maakt het getuigenis van een meisje duidelijk: zie filmpje (Engelstalig). Het bereik van de raketten neemt toe. Israel reageert op de beschietingen met afsluiting van de grens en aanvallen vanuit de lucht op wapenopslagplaatsen, verdachte fabrieken en Palestijnse strijders. Hamas wil in de strijd zoveel mogelijk joden doden. Israël wil zoveel mogelijk Palestijnse burgers sparen. De omstandigheden van de bevolking in de Gaza-strook zijn slecht.

Veiligheidshek

Om haar burgers te beschermen tegen Palestijnse terreur bouwde Israel in 2003 een afscheiding rond de Palestijnse Westoever[3]. De afscheiding is een constructie van wegen, hekken, prikkeldraad, muren, greppels, torens en poorten. De lengte van het 'veiligheidshek' is circa 620 km. Sinds het begin van de bouw van de afscheiding is het aantal terroristische aanslagen in Israel gedaald met 90%. De afscheiding zal na voltooiing voor 95% uit hek bestaan, voor minder dan 5% uit muur bestaan. De barriëre loopt niet helemaal gelijk met de wapenstilstandsgrenzen na de Arabisch-Israelische oorlog van 1948. De afscheiding is niet gericht tegen Arabieren, van wie er ongeveer 1 miljoen in Israël zelf wonen (anno 2012).  

Palestijnse tactiek

De Palestijnse Autoriteit (PA) en Hamas willen uiteindelijk Israël verslaan en één Palestijnse staat stichten die het hele land Palestina omvat. Hamas kiest daartoe de gewapende strijd, de PA kiest de weg van onderhandelen en het sluiten van verdragen. Het tekenen van verdragen met Israël staat in het teken van dat einddoel, één Palestijnse staat. Een voorbeeld voor de Palestijnen van de PA[4] is de tactiek van Mohammed. Hij sloot te Hoedaybiyyah een vredespact met de Qeraysh stam van Mekka voor 10 jaar, maar binnen twee jaar nam hij de stad in. 

Andere (Jihadistische) groepen

Israël maakt zich (anno 2017) zorgen over de opkomst van salafistische jihadisten in de Gazastrook, die radicaler zijn dan Hamas[5]. Zij willen van geen staakt-het-vuren met Israël, waarmee Hamas medio 2015 instemde, weten en vuren soms raketten af om het te saboteren.

Israël beschouwt Hamas – de facto regering van de Gazastrook – als verantwoordelijk voor alle aanslagen die worden vanuit dat gebied worden uitgevoerd. Aanslagen door salafisten hebben dan ook geleid tot Israëlische represailles tegen de infrastructuur en eigendommen van Hamas. Hierdoor loopt Israël het risico dat de relatief rustige periode tijdens het staakt-het-vuren tussen Israël en Hamas (sinds aug. 2014 tot heden 1 dec. 2017) eindigt.

Geschiedenis

Enkele aantekeningen om te beginnen:

2000-2009

2001. Israël doet een vergeefse poging om Muhammad Deif, een militaire leider van Hamas, te doden. De eerste poging vond plaats in 2001, een tweede in 2002, wat hem zijn oog kostte, en een derde een jaar later[6].

2002. Israël doet een tweede, vergeefse poging om Muhammad Deif te doden. Het kost hem zijn oog.[6]

2003. Israël doet een derde, vergeefse poging om Muhammad Deif te doden[6].

2006. Israël voet een aanval op de militaire Hamasleider Muhammad Deif uit, waarbij hij ernstig gewond raakt en het gebruik van zijn benen en een arm verliest.

2008: Premier Ehud Olmert van Israël biedt de Palestijnen een vredesplan aan dat de verdeling van Jeruzalem op demografische basis bevat. De Palestijnse Autoriteit wijs het aanbod af.

2010-2019

2012: In 2012, op de Palestijnse herdenkingsdag 'Dag van het Land' van 30 maart, werd een pro-Palestijnse en anti-zionistische Wereldmars naar Jeruzalem georganiseerd. De organisatoren stellen dat de stad "beschouwd wordt als de sleutel tot vrede en oorlog in de regio en de wereld". 

2014. In de zomer breekt een oorlog tussen de terreurgroepen in de Gazastrook en Israël uit, die ruim zeven weken duurt. Israël doet een vergeefse poging om Hamascommandant Muhammad Deif uit te schakelen. Bij deze aanval komen zijn vrouw, zoontje en 3-jarige dochter om het leven.

2016. President Barack Obama van de Verenigde Staten spreekt in de laatste dagen van zijn regeringsperiode geen veto uit tegen een resolutie van de VN-Veiligheidsraad die de aanwezigheid van Israël in Jeruzalem onwettig verklaart.

2017: In april erkent Rusland West-Jeruzalem als Israëls hoofdstad. Oost-Jeruzalem moet de hoofdstad van Palestina worden, is het standpunt van Rusland.

Op 6 december zorgt president Donald Trump van de Verenigde Staten met zijn handtekening dat de Jerusalem Embassy Act uitgevoerd gaat worden. Hij bevestigt dat Jeruzalem de hoofdstad van Israël is. De grenzen met Palestina moeten door onderhandeling worden vastgesteld. De voorbereiding van de verhuizing van de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem begint.

's Avonds komt Tsjechië met een verklaring waarin de staat zegt dat zij Jeruzalem als de hoofdstad van Israël erkent binnen de grenzen van 1967.

Trumps besluit komt op veel kritiek te staan, vooral uit islamitische landen. De Arabische Liga roept de VS op het presidentiële besluit terug te draaien. De Liga noemt Trumps besluit 'een schending van het internationale recht'. Het verplaatsen van de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem zou geweld in de regio kunnen oproepen, menen de landen. Ze willen de VS met sancties onder druk zetten[7]

Naar aanleiding van de Amerikaanse erkenning van Jeruzalem als hoofdstad van Israël roept de Turke president Erdogan de Organisatie voor Islamitische Samenwerking bijeen. Op de topconferentie in Istanboel verklaren de islamitische landen op 13 december Oost-Jeruzalem tot hoofdstad van Palestina. Ze roepen de rest van de wereld op dat ook te doen.

Op 18 december stemt de VN-Veiligheidsraad over een door Egypte ingediende resolutie die de VS opriep het Jeruzalem-besluit terug te draaien. De VS zelf spreekt een veto uit. De veertien andere landen van de Veiligheidsraad zijn voor. Na het veto dragen de Palestijnen de kwestie aan bij de Algemene Vergadering.

Op 21 december stemt de Algemene Vergadering over de tweede Amerika-kritische resolutie deze week. Deze resolutie keurt de erkenning van Jeruzalem als hoofdstad van Israël door de VS af en roept landen op om hun ambassades niet te verhuizen naar Jeruzalem. Een overgrote meerderheid van 128 landen, waaronder Nederland, België en veel EU-landen, stemt vóór. Negen landen stemmen nee; naast de VS en Israël zijn dat: Guatemala, Honduras, Micronesië, Nauru, Palau, Marshalleilanden en Togo.

Op 25 december kondigt, in navolging van de Verenigde Staten, Guatemala als tweede land aan dat het zijn ambassade in Israël van Tel Aviv naar Jeruzalem zal verhuizen. De ambassade was tot 1980 in Jeruzalem.   

Op 27 december wordt bekend dat ook Honduras en Panama hun ambassades naar Jeruzalem zullen verhuizen. Honduras stemde op 21 december in de Algemene Vergadering VN tegen de Jeruzalemresolutie, Panama onthield zich.

Intussen bereidt Hamas zich voor op de volgende oorlog met Israël. De beweging bouwt onderaardse gangen die tot in het grondgebied van Israël lopen. Vanuit die tunnels wil men Israël binnendringen en aanslagen plegen. Israël ontwikkelt technologie om de terreurtunnels op te sporen.

2019. De hoogste geestelijke autoriteit onder de Palestijnen, de moefti van Jeruzalem, noemt de Joden “een kolonialistische kanker”.

2020-heden

2021.
Door de conflicten omgekomenen onder Palestijnen en Israëliërs in de periode 1987 - 28 april 2021.
Vierde Gaza-oorlog. Op 10 mei breekt wederom een oorlog met Israël uit. Hamas vindt in het optreden van Israël tegen Palestijnse ongeregeldheden in Jeruzalem aanleiding om raketten af te vuren op Israël, zelfs op Jeruzalem. Daarop slaat Israël terug met zware bombardementen. De operatie ter verdediging van de staat Israël krijgt de naam 'Wachter van de muren'. Het doel is een langdurige afschrikking en verzwakking van Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad door het doden van bevelhebbers en het vernietigen van terroristische infrastructuur. Het zijn de zwaarste gevechten sinds de vorige Gaza-oorlog van 2014. De terreurgroepen vuren duizenden raketten af, onder andere raketten van Iraanse makelij, bijna steeds gericht op de burgerbevolking van Israël. Honderden raketten belanden echter op Gazaanse grond. Hamas blijkt niettemin in staat raketten verder in Israëls grondgebied te kunnen sturen, met grotere doelgerichtheid, dan voorheen. Verscheidene rakettenregens komen op de grote stad Tel Aviv neer. Israël onderschept met zijn IJzeren Koepel luchtafweersysteem 90% van de raketten die richting bewoond gebied gaan. De Joodse staat voert precisiebombardementen uit op de terroristische infrastructuur, waaronder het ondergrondse tunnelnetwerk, en op gebouwen en woningen die verbonden zijn met Hamas. Vanuit Libanon wordt een beperkt aantal raketten afgeschoten, vermoedelijk niet afkomstig van Hezbollah. Vanuit Syrië of Jordanie komt een drone met explosieven - een drone van Iraanse makelij - het Israëlische luchtruim binnen en wordt door Israël vernietigd.

De strijd leidt tot grote spanningen en geweldsincidenten in verscheidene Israëlische steden met een gemengde bevolking, Joodse en Arabische Israëliërs. Dit is niet eerder gebeurd. Tegelijkertijd is er een tegenbeweging van Arabieren en Joden die gezamenlijk de straat op gaan en hun onderlinge verbondenheid betuigen.

Na 11 dagen van strijd treedt op 21 mei een wapenstilstand in. Er zijn inmiddels de Gazastrook 232 doden gevallen, waarvan 60 kinderen en meer dan 1600 gewonden[8]; in Israël 12 doden, waarvan 3 buitenlandse arbeiders, en meer dan 350 gewonden. De terreurgroepen hebben meer dan 4340 raketten en mortiergranaten op Israël afgevuurd, waarvan honderden in de Gazastrook zelf zijn terechtgekomen. Israël zegt 100 km aan Hamas terreurtunnels te hebben vernietigd, 5 hoge leiders van Hamas en 225 terroristen te hebben gedood, honderden raketlanceerinstallaties te hebben vernietigd en 90% van de levensbedreigende inkomende raketten te hebben onderschept.

Meer informatie: Feitencheck: wat is er aan de hand in Israël? Youtube.com: Christenen voor Israël, 18 mei 2021. Duur: 8 min. 38 sec.

2023. Vijfde Gaza-oorlog. Oftewel: Operatie IJzeren Zwaarden (Israël), Operatie Al-Aqsa vloed (Hamas). Op 7 oktober valt Hamas met Palestijnse Islamitische Jihad onverwachts Israël aan en richt een slachting aan onder bewoners van drie kibboetsen en de bezoekers van een muziekfestival. Zo'n 1400 mensen komen om en zo'n 240 worden ontvoerd naar Gaza. Daarop verklaart Israël de oorlog, met het doel om Hamas uit te roeien en de gijzelaars te bevrijden. Zo'n 360 duizend reservisten worden opgeroepen.

Meer informatie: Krieg in Gaza — Die Bedeutung des aktuellen Geschehens im Licht der Bibel. Youtube.com: Roger Libie LIVE, 9 nov. 2023. Duur: 1 uur 20 min. 8 sec. Over deze oorlog in het licht van de Bijbel.

Toekomst

Jeugd. De huidige jeugd van Gaza (anno 2017) is opgegroeid tijdens drie opeenvolgende oorlogen met Israël. De werkloosheid is groot en de hoop is schamel. Egypte handhaaft een economische blokkade. Als de economische situatie in Gaza blijft verslechteren, onder meer als gevolg van die blokkade, kunnen de jonge Palestijnen jihadistische salafisten worden[5], harder dan Hamas.

Deel van Israël. In het licht van de Bijbel weten wij dat het Palestijns-Israëlisch conflict een einde zal hebben en dat ook de Gazastrook tot het grondgebied van Israël zal behoren. Na de komst van Christus zullen de Palestijnen, d.w.z. de niet-Joodse Arabische inwoners van Israël en de zogenaamde Palestijnse gebieden, mèt de Joden het land erfelijk bezitten.
Eze 47:21  Dit land nu moet u voor uzelf verdelen over de stammen van Israël. Eze 47:22  En het zal gebeuren dat u het [als] erfelijk bezit zult doen toevallen aan u en aan de vreemdelingen die in uw midden verblijven, die in uw midden kinderen verwekt hebben. Zij zullen voor u zijn als een ingezetene onder de Israëlieten. Hun zal het met u in erfelijk bezit toevallen, te midden van de stammen van Israël. Eze 47:23  Het zal gebeuren [dat] in de stam waarbij de vreemdeling verblijft, u daar zijn erfelijk bezit moet geven, spreekt de Heere HEERE.. (HSV)

Meer informatie

Willem Ouweneel, Zal er ooit een Palestijnse staat komen? Youtube.com: Groeien in Geloof, 15 okt. 2018. Duur: 1 uur 28 min 3 sec. Voordracht gevolgd door vragenbespreking, gehouden op 14 okt. 2018 te Utrecht.

Vragenbespreking - Aflevering 13: Het Palestijnse conflict, hoe zit dit in elkaar? Youtube.com: Stichting Groeien in Geloof, 30 juni 2021. Duur: 20 min. 28 sec. Willem Ouweneel beantwoordt de vraag.

Israël & Palestijnen Nieuws Blog. Nieuwsberichten en commentaren (NL/ENG) over het Israëlisch-Palestijnse conflict. De nadruk ligt daarbij op nieuws dat de Nederlandse kranten en journaals niet haalt.

Historische (Engelstalige) documenten relevant voor het conflict.

Over de geboorte van de staat Israël en de achtergrond van het Israëlisch-Palestijnse conflict: The Birth of Israel, documentaire van de BBC, 59 min. Bijzondere aandacht voor het lot van de Palestijnen. 

Analyse van het Midden-Oosten conflict in het licht van de Gaza-oorlog (2008-2009), door John Malan: artikel

Tom S. van Bemmelen, 150 Palestijnse fabels. Soesterberg: Uitgeverij Aspekt, 2015, Pagina's: 377. ISBN 9789461538321.

Does Israel have the right to exist? | PM-Elect Benjamin Netanyahu | EP 311. Youtube.com: Jordan B Peterson, 5 dec. 2022. Duur: 1 uur 28 min. 10 sec. Gesprek met de Israëlische premier Benjamin Netanyahu over het recht van de Joden op het land Israël.

Israël in Focus aflevering 2: Verdriet omgezet in hoop. Youtube.com: Christenen voor Israël, 7 aug. 2023. Duur: 32 min. 17 sec. Orit Mark-Ettinger verloor als 16-jarige haar vader Michaël bij een aanslag. Haar moeder raakte zwaar gewond. Ze besloot om niet in haar verdriet en pijn te blijven vastzitten en richtte, ter erende nagedachtenis aan haar vader, de vrijwilligersorganisatie Or Michael ('Licht van Michaël') op, een vereniging van jonge mensen die zieken bezoeken en voor hen zingen.

Hoe kijken Israëlische Arabieren naar de oorlog in Gaza? Youtube.com: Christenen voor Israël, 15 maart 2024. Duur: 33 min. 31 sec. Gesprek met Saleem Shalash, voorganger van een kerk in Nazareth. Gods liefde overwon de Jodenhaat in zijn hart en stelde hem in staat om goed te doen aan Jood en Arabier en zodoende een figuurlijke bruggenbouwer te worden.

Voetnoten

  1.  Minister Australië: welke wet breken nederzettingen? Nieuwsartikel op IsraelToday.nl, 19 jan. 2014.
  2. Inzage in de genoemde uitgaven van de gids biedt het Tempelinstituut te Jeruzalem. 
  3. De Israeliërs zijn niet de enigen die een veiligheidsmuur bouwen om zich te beschermen tegen aanslagen. In de stad Bagdad in Irak hebben de Amerikaanse troepen, die in 2003 het land binnenvielen, rond de beveiligde 'groene zone' een veiligheidsmuur gelegd. Hierbinnen liggen onder meer ministeries, die door de muur beschermd worden tegen aanslagen. In 2011 eiste Bagdad een vergoeding voor de veiligheidsmuur, die files veroorzaakt, terwijl de zware militaire voertuigen trottoirs en rioleringen vernielen. Volgens het stadsbestuur hebben de Amerikanen een mooie stad in een militaire vesting veranderd. 
  4. Dat de Palestijnse Autoriteit deze tactiek volgt, blijkt uit de woorden van de overleden Palestijnse leider Yasser Arafat (1994) en uit die van de minister van Godsdienstzaken (2013). Voor de woorden van Arafat, zie Yasser Arafat, Palestinian Media Watch. Voor de woorden van minister Mahmoud Al-Habbash, zie PA minister: PA agreements modeled after Muhammad's Hudaybiyyah Peace Treaty, Palestinian Media Watch, 22 juli 2013.
  5. 5,0 5,1 Colin P. Clarke, Hoe de opkomst van het salafisme Gaza bedreigt en Israël ernstig verontrust, Brabosh.com, 1 dec. 2017. Het commentaar verscheen oorspronkelijk in het Engels op Foreign Affairs dd. 11 okt. 2017, https://www.foreignaffairs.com/articles/israel/2017-10-11/how-salafisms-rise-threatens-gaza Colin P. Clarke is een politiek wetenschapper bij de non-profit, niet-partijdige RAND Corporation en is betrokken bij het International Center for Counter Terrorism in Den Haag.
  6. 6,0 6,1 6,2 Voor de 9de nacht op rij lanceren Hamas & Co een nieuwe golf van raketten naar willekeurige burgerdoelwitten in Israël. Brabosh.com, 19 mei 2021.
  7. Trump: Geldkraan dicht voor landen die zich tegen Jeruzalem-besluit keren, AD.nl, nieuwsbericht dd. 20 dec. 2017.
  8. Volgens het door Hamas geleide Ministerie van Gezondheid.